10. I feel wonderful, because I see the love light in your eyes.

                          Październik 2013
Dźwięk klucza w zamku do drzwi.
Powolne miarowe przekręcanie.
- No nasz francuzek wraca- parsknął Wank.
Cała trójka tryumfalnie, a zarazem z ogromnym zaciekawieniem wybiegła do przedpokoju. No i po chwili padli.
W progu stał ICH Richie.
Który zawsze uznawał tylko markowe ciuchy.
Który wyglądał zawsze modnie, zgrabnie i estetycznie.
Stał...
Tyle , że miał ma sobie pomarańczowego T-shirta ze straganu, z wielką , pozłacaną rybą na samym środku, oraz wyposażonym w ogromne serducho, własnoręcznie wykonanym napisem I <3 Goldie.
A na głowie czapeczkę.
Typową trójkolorową czapeczkę, powstałą za czasów rewolucji francuskiej, sprzedawaną aż do dziś jako gadżet turystyczny.
W dodatku trzymał na szyji opakowanie z aparatem fotograficznym, a w ręce...
PRZEWODNIK PO PARYŻU!
I chyba właśnie to ostatnie sprawiło, że gałki oczne skoczków przybrały wielkość ogromnych spodków.
- Hej chłopaki. Co tak się gapicie?
-Eeee- odezwał się jedyny, który nigdy nie tracił języka w gębie- Freitag, ty masz udar mózgu?
- Wankuś, byłbym wdzięczny za to abyś przejawy swojej nieskończonej inteligencji popierał jakimś wyjaśnieniem.
- Wyjaśnienie? Bardzo proszę, spójrz do lustra.
- No patrzę. I co?
- Debilu! Richard Freitag ubrany na bazarze. Richard Freitag z książką turystyczną, w której pewnie są dzieła sztuki. Ludzie, przecież to trzeba uwiecznić! To jest wydarzenie na miarę nowej epoki! Boże, co ty jeszcze wymyślisz?
- Niewiadomo- Welli zdecydował się odpowiedzieć za swojego przyjaciela- niedługo usłyszymy, że Richard Freitag... OMG, sam już nie wiem.
Chcieli się z niego ponabijać. Jak to między kumplami , a tym bardziej między skoczkami bywa.
Chcieli, aby oni wymyślali bzdury, a on się wkurzał i krzyczał, że to nieprawda.
Ale się zawiedli.
I uciszyli w ciągu sekundy.
Bo ciemnowłosy usiadł na podłodzę, wystrzeżył do nich swoje białe zęby i spojrzał.
Oczami, przepełnionymi milionami zwariowanych świetlików, których nie sposób zgasić.
I nagle zrzucił im perardę na głowę:
- Masz rację Andi, bo właśnie usłyszycie. Richard Freitag się zakochał. Sęk w tym,  że wpadłem jak szczeniak. Który widzi coś i bez zastanowienia za tym leci. I od razu odpowiem na kolejne pytanie autorstwa Wanka...
Nie, nie wstydzę się tego
-No, no. Ale ty nie licz, że na tym jednym pytaniu do Ciebie się skończy. Niczego nie będziesz przede mną ukrywał. Do pokoju. Natychmiast.
-A co? Ty jesteś jego mamuśką, żebyś wszystko musiał wiedzieć?- spytał Freund- dobra ale tak na serio to robimy zapiekanki, siadamy na kanapie i Freitag mówi. Ty milczysz! Ktoś ma jakieś "ale"?
- Nie ma sera żółtego- mruknął Andi młodszy.
- A pozwolił Ci go ktoś jeść?- dodał starszy - gdyby zniknęło tylko tyle ile ja zjadłem, to spokojnie starczyłoby na jedną porcję... Moją porcję oczywiście.
- Dobra. To w takim razie rzucamy kostką, kto idzie do Lidla po lody!
- Ale kostka ma sześć stron, a nas jest czterech.
- No właśnie. Jedna druga szans , że padnie na Ciebie Wank.
Tak to, jak to zawsze było w ich stylu zaczęli się wykłócać, rzucili kostką chyba z dwadzieścia razy, które nic nie dały, po czym zdecydowali się zawrzeć kompromis.
Czyli do Lidla poszli wszyscy.
( Rozmowa ważna, ale supermarket i żarcie, to piorytet).
Minęła godzina zanim rozłożyli się wygodnie z pucharkami pyszności na kanapie i byli gotowi wysłuchać kumpla.
- A więc... - zaczął Wank
- Możesz mi nie przerywać?
- A jak mam Ci przerwać, skoro jeszcze nie zacząłeś?
- Dobra, dziś puszczę Ci płazem... Chłopaki, ona jest cudowna. Skromna, inteligentna , wyjątkowa...
- Tyle już wiemy. Ja chcę jakieś szczegóły!
- To jest kobieta mojego życia. Rozumiecie? Nigdy przenigdy nie czułem czegoś takiego, do nikogo.
Matko, jeśli to spieprzę to zabiję się żywcem!!!
- Eee, jak można się zabić żywcem?
- Andreas, to była przenośnia literacka. Ale wracając, ma jasne włosy, takie prawdziwie...
-Uuuu, blondyna. Nigdy sobie nie przgruchasz czegoś innego dla odmiany?
- Wank, ja zaraz naprawdę wszystko rozwalę, z tego względu, że skończę w więzieniu za ukatrupienie twojej szlachetnej osoby. A innym językiem mówiąc, możesz się już kurwa zamknąć?
- Wiesz co? Ja się tobą przejmuję , a ty...- usta skoczka wygięły się w podkówkę
- Dobra, dobra też cię lubię. Ale po pierwsze między jasnymi włosami ,a blond-plastikiem jest straszliwa różnica. Po drugie, tu nie ma mowy o żadnym przygruchaniu. Z przygruchanymi panienkami się śpi,
a Veronikę się kocha? OK?
- Spoko- mruknął Freund
- Eeee, chwileńkę- dodał Welli- ty na serio chcesz nam wmówić, że spałeś na kanapie?
- Tak- odparł zapytany, krótko i rzeczowo.
Wank zakrztusił się jedzeniem, a Andi spadł z krzesła.
- Jakim cudem?- wyjąkał.
-Takim, że zamykała mi drzwi przed nosem i szła spać- wymruczała niczym małe dziecko, któremu zabrano misia "wielka, znana i nieziemsko cudowna gwiazda skoków".
- Kurde, myślałem, że to jakaś mała beksa,po tym co mówiłeś, a widać, że ma charakterek. Zaryglowała się na klucz- parsknął Sev- pierwsza, która miała siłę to zrobić.
- Uuuu, już ją zaczynam lubić- młody klepnął przyjaciela w ramię- to kiedy nam ją przedstawisz?
- Właśnie- dodał Wank, który, co chyba było jego rekordem życiowym milczał przez minutę- a po za tym ile jeszcze zamierzasz czekać? Sam wiesz z czym?
Richie przybrał minę herosa, dzielnie znoszącego najstraszliwsze cierpienia, katorgi i tortury:
- Tyle, ile będzie trzeba. A dokładniej tyle ile ona zechce. Ludzie, zrozumcie mnie. Miłość to służba. I ofiara...
Potem opowiadał im o wszystkim co przeżyli we Francji, a także o dzieciństwie i problemach ukochanej.
- Aaa, to wszystko tłumaczy- skomentował Freund- traumy z pierwszych lat życia, przyczepiają się do człowieka już na zawsze. Dlatego boi się zaangażowania. Musisz być bardzo delikatny Richie.
- Ale całowaliście się już chociaż? Jesteście oficjalnie razem, czy nie?
- Wankuś , czy dla Ciebie miłość ma tylka aspekt seksualny?- spytał Welli .
- Ooo, odezwał się ten , który tyle razy  kochał czysto, święcie i platonicznie. Ileż to było? Bo już zgubiłem się w liczeniu?
- Dokładnie tyle razy ile ty.
- Czyli po zero- podsumował Sev.
- Mamy jeszcze czas- odparował Welli- to znaczy ja. Mam 18 lat, a.Richard 21. Więc spokojnie, natomiast ty Wankuś, trać już nadzieję. Wkraczasz w smutny okres przekwitania, będziesz starą panną. I kto Cię utrzyma? Smerfy?
- Bo na pewno nie ja- dodał Richie
- Przestańcie- biedny wielbiciel niebieskich ludków, zaczął się chyba zastanawiać czy kumple nie mają racji...
- Tak, tak- kontynuował Andi młodszy- już się zaczynasz kurczyć.
Ta obelga była już dla Wanka nie do wytrzymania i na głowie nastolatka wylądowała cała miska lodów, wraz z rodzynkami, które zgrabnie, jeden po drugim staczały się po wellusiowej twarzyczce.
Freitag i Freund ryknęli.
-Młody, ten twój łeb to jest jakiś magnes przyciągający obleśne wydzieliny. Chyba czas napisać książkę: " Sto przypadków włosów Wellingera". Oto niepowtarzalny pomysł na zarobienie fortuny i literackiego Nobla...
- Buuu- płakał Welli- dlaczego zawsze ja???
Richard zaraz musiał zlitować się nad wyjącym wniebogłosy "braciszkiem" i ruszyć mu na pomoc. ( Miał już w tym taką wprawę, że jakiś czas temu zakupił nawet ręcznik, na którym czarnym flamastrem zamieścił specjalną adnotację: "do kłaków Andiego. Przedmiot nieprany, używasz na własną odpowiedzialność).
- Well, czy ja Ci będę matkował całe życie? - spytał gdy pięć minut później siedzieli oparci o ukochany przedmiot Severina.
- Uuu, no wybacz. Ale chyba mnie nie zostawisz samego na pastwę Wanka, co?
- Nie, nie. No ale wiesz, prawda?
- Spoko, dam sobie radę. Ale mogę ją poznać?
- No jasne, jak najszybciej. Muszę usłyszeć wasze zdanie debile.
Noo i jeśli chcecie dziś iść na jakąś balangę, to błagam Andi pilnuj się sam i nie pij za dużo.
- A ty?
- Chłopie, ja nie mam po co- miał mówiąc to minkę małego, szczęśliwego, dopieszczonego psiaka- przecież tam się lata po jedno...
- To zostanę w takim razie z tobą. Nauczysz mnie polować na porządne baby, zgoda Romeo?
Przybili sobie "żółwika " i wybuchnęli radosnym rechotem.
Tacy z nich byli przyjaciele...
    
Tydzień później Richard Freitag przedstawił Veronikę skoczkom , jako swoją oficjalną dziewczynę...
Wank stwiedził, że zwraca kumplowi honor i przestaje się z niego i jego uczucia nabijać...
( Hm... Przynajmniej się postara).
A u Wellingera zaczęły się uwydatniać pierwsze odznaki nagłej, zżerającej od środka i dla nikogo niepojętej depresji.
Wszystko dość pechowo złożyło się przypadkiem w czasie. Wszystko to i jeszcze coś...
Chichot losu...
O którym nikt nie wiedział.
Ludzkie "ja"...
O którym nie można było myśleć bez obaw.
     ________________________________

Przepraszam za ostatni tydzień, nawet nie odpowiedziałam na niektóre wasze komentarze, nie mówiąc już o zaniedbanych blogach,czy usunięciu tych listków z tła.
Przepraszam, przepraszam, przepraszam...
W weekend się tym zajmę, choć i tak pierwsze miejsce dla "ukochanej" matmy i poniedziałkowego testu.
Czemu ja kurze muszę zdawać to rozszerzone cholerstwo na maturze:(
Rozdziały mi się kończą...

Dobra,  koniec marudzenia ;D
Ściskam was kochane moje i wracam do "Dżumy". Taa, to w odniesieniu do tego pozytywnego nastawienia...

Buziaki i trzymajcie się <3